Toplumsal dayanışmanın kültürümüzdeki en güzel örneklerinden biri olan aşevleri yılın 365 günü aralıksız sürdürdüğü çalışmalarla, yoksul, yaşlı ve engelli yüzlerce sakinine günlük sıcak yemek ulaştırmaktadır. Faaliyetlerini yürüten aşevleri, çalışmalarında hayırseverlerin katkısını da yanına almakta ve bağış olarak ulaştırılan gıda maddelerini bünyesinde değerlendirmektedir.
Aşevi’nin sunduğu bu hizmetten yararlanmak isteyen kimseler, bağlı bulundukları mahalle muhtarlıklarından alabilecekleri Fakirlik belgesi ve kimlik fotokopileri ile beraber Sosyal Yardım İşleri Müdürlüğüne başvuruda bulunabilirler.
Osmanlı döneminden bu yana devam eden bu gelenek, varlıklı kişilerin yardım amaçlı kurdukları vakıflarda yürütülen çalışmalar. Kızılay gibi devletin kurumlarının da yürüttüğü bu hizmetler ihtiyaç sahiplerine sıcak aş sunuyor.
Aşevleri geleneğinde özellikle yaşlı ve kendine bakamayacak durumda olanların evlerine kadar ulaştırılan yemekler ve değişik yardım hizmetleri var.
Ancak bugün bazı yardımların sosyal medyada boy boy gösterilmesi, ihtiyaç sahiplerine ulaştırılan iki poşet gıdanın teşhir edilmesine inanamıyorsunuz. Üstelik yardımın ulaştırıldığı kişilerin de boy boy fotoğraflarının yayınlanmasına ne dersiniz bilmiyorum.
Bir elin verdiğini diğer elin bilmemesi gerektiği hep söylenmiştir ve herkes bilir. Fakat ne hikmetse bunu bir türlü öğrenemedik gitti… Fakat kurumların çalışanlarına ve basına verdiği iftar davetleri tartışılır ve fakir ve ihtiyaç sahiplerinin bu davetlerde bulunması gerektiği dillendirilir. İftar davetleri geçmişten günümüze devam eden geleneklerimizden. Ancak bunu insanların birlikte olmak ve paylaşmak anlamında güzel yönünden bakmak yerine fakir edebiyatı yapanları da anlamak mümkün değil.
Aşevlerinden iftar davetlerine nerden geldik? Demeyin burada paylaşmanın önemine dikkat çekmek için iftar davetlerinden söz ettik. Aşevleri bugün eskiden olduğu gibi keşke tam anlamıyla görevlerini yerine getirebilse ve ihtiyaç sahiplerinin sofralarında da sıcacık çorbaları olsa. Sayıları eskiden daha çok olan aşevleri artık daha az sayıda ve daha az kişiye hizmet götürebiliyor.
Yardım amaçlı kurulan vakıflar çok sayıda var. Fakat aşevi geleneği bir şekilde devam ettirilmeli. Bu çok önemli özellikle sadece ramazanda değil, aç açıkta kalan evsizlerinde kış aylarında sokaklarda yapılmaya çalışılan sıcak çorba yardımlarının aşevleri tarafından yapılması en doğru olanıdır.
Aşevleri geçmişten günümüze önemlerini hiçbir zaman kaybetmeyecekler. Yardımseverlerin ve devletin bu gibi kurumları harekete geçirmesi gerekiyor. Yardımlaşmanın ve paylaşmanın önemini her ramazan tekrar hatırlıyoruz ve hatırlatıyoruz.