Bir sevdiğinin ardından yazmak ne kadarda zormuş…
Orhan Abim artık yok.
Yıllardır Yeni Meram Gazetesi’nde beraber çalıştığım değerli abim, adı kanser olan yaratığa teslim oldu.
Hayatında ağzına sigara almamış, sporun sadece yazı kısmında değil bir fiil içinde olan ve ilerlemiş yaşına rağmen spor yapmayı yaşam felsefesi edinmiş birisinin akciğer kanseri olması, takdiri ilahiden başka nasıl yorumlanabilir?
2 yıldır verdiği savaşı bayramın arifesinde kaybetti.
Yaşam dolu Orhan Berk hayatta kalma mücadelesinde sürekli ayaktaydı ama.
Beynine kadar ulaşan hastalığa karşın, ne o çok sevdiği Konyaspor’undan kopabildi, ne de okuyucularıyla tek bağı olan Yeni Meram Gazetesi’ndeki köşesinden.
En son yazısını, Konyaspor’un Kayserispor’u 3-0 mağlup ederek ligde kalmayı garantilediği maçın ardından güçlükle yazmıştı.
Artık cümle bile kuramazken 3-4 satırda olsa okuyucularıyla buluşmak istedi.
Son yazı başlığı da; ‘Bu iş bitti’ olmuştu..
10 yılı Yeni Meram’da 20 yıllık bir tanışıklık.
Elbette büyüklerimin daha fazla birlikteliği oldu ama son 10 yıl içinde Orhan Berk ile konuşmadığım onun sesini duymadığım gün hemen hemen yoktur.
Üzerimde emeği olan usta bir kalemdi.
Yeni Meram ailesine başlamamda da başrolü üstlenmişti.
Değerli müdürüm Sabit Horasan’ın ‘gel birlikte çalışalım’ teklifinin ardından kendime yakın hissettiğim Orhan Berk’i aramam ve ‘Daha ne duruyorsun, yatağını, yorganını topla ve gel’ demesi dün gibi aklımda.
Konya basını önemli bir değerini yitirdi.
Her ne kadar hak ettiği uğurlamayı yapamasak ta, bu ayıp Konya protokolüne ait olsun.
Mehmet Baykan, Remzi Ay, Mehmet Günbaş, Ahmet Hakan Bahçıvan, Güven Öten.
Bu kadar..
Konya protokolü yine birlikteliğini gösterdi helal olsun.
Karda, yağmurda, her türlü zor şartta Konyaspor’unu hiç yalnız bırakmayan Orhan Berk’in yeni stadyumda da maç izlemesini çok isterdim.
Takdiri ilahi..
Allah taksiratını affetsin.
Şayet hakkım geçmişse helal olsun abi.
Seni hiç unutmayacağım.