Tarihte yaşamış ve tarihin milletler mezarlığında yerini almış sayısız millet vardır. Bu milletlerin varlıklarını bir kısmını bırakmış oldukları bakiyelerden bir kısmını da vahiy yolu ile Rabbimizin haber vermesinden biliyoruz. Bir dönem yaşayıp bugün millet olma özelliğini kaybederek yok olan milletler; millet olma özelliklerini kaybetmeleri, adaletten uzaklaşmaları, azgınlık ve bozgunculuğun toplumun her kademesine yayılması ve azgınlık yapanlara karşı yaşayanların aktif tepki ortaya koymaması veya nemelazımcılık düşüncesi ile hareket ederek bozgunculara karşı pasif olmayı tercih etmelerinden dolayı bir kısmı milletlerin tabi olduğu yasalar gereği bir kısmı da ilahi cezalarla yok olup gitmişlerdir.
Kurdukları ve sahip oldukları medeniyete rağmen azgınlık ve bozgunculukları sebebi ile ilahi ceza ile helak olan üç grup kavmin durumundan Fecr suresinde Rabbimiz bahsetmektedir. O kavimlerin helakine sebep olan şartlar her ne zaman hangi millet içerisinde tekrar edilirse aynı akıbetle o milletler de karşılaşacaklardır. Tek fark ilahi bir helak ile belki birden yok olmayacaklar ama tarih olmaları mukadder olacaktır.
Fecr Suresi;” Andolsun tanyerinin ağarmasına! On geceye, Çifte ve teke. Gitmekte olan geceye. Ki bunlarda akıl sahipleri için birer yemin değeri var” ayetlerinde sırasıyla fecre, on geceye, çift ve tek olana ve her şeyi örten geceye yemin edilerek başlamıştır. Sure başlarında gelen yemin ifadeleri ile Rabbimiz yeminle, kendisi için yemin edilen şeyin kıymet ve önemine işaret etmiş, takip eden ayetlerde de öldükten sonra dirilme, kıyamet, hesap, ceza ve mükâfatın gerçekleşeceğini vurgulayarak muhataplarının dikkatlerinin çekilmesi hedef alınmıştır. Bu yeminlerde akıl sahibi olanlar için çok önemli şahitliklerin bulunduğu hatırlatılmıştır. Yeminden sonra gelen ayetlerde üç kavmin sahip oldukları imkan ve kurdukları medeniyete rağmen azgınlıkları ve bozgunculukları sebebi ile helak oluşları bildirilmiş, onların başına gelen akıbetin tekrar yaşanmaması için kişilerin aklını kullanmaları istenmiştir.
Rabbimiz;“Görmedin mi, Rabbin ne yaptı Âd kavmine; direkleri (yüksek binaları) olan, ülkelerde benzeri yaratılmamış İrem şehrine, o vadide kayaları yontan Semûd kavmine, kazıklar (çadırlar, ordular) sahibi Firavun'a! Ki onların hepsi ülkelerinde azgınlık ettiler. Oralarda kötülüğü çoğalttılar. Bu yüzden Rabbin onların üstüne azap kamçısı yağdırdı. Çünkü Rabbin (her an) gözetlemededir.” (Fecr 89/ 6-10) buyurarak azgınlık yapan ve bulundukları bölgelerde kötülüğü çoğaltanların akıbetini haber vermektedir. (Devam edecek…)