Beraberlik sevdasından kurtulup, galibiyetle tanışmak, haftaya iyi başlamanın en önemli motivasyonu oldu.
Lige 3 beraberlik serisiyle başlayan, geçen seneden kalma alışkanlığını sürdüren Konyaspor, nihayet galibiyetle tanıştı. Hem deplasmanda, hem de lige fırtına gibi başlayan, Süper lig dahil Avrupa'daki 5 büyük ligde gol yemeyen tek takım unvanına sahip Denizlispor'u yenerek...
Açık söylemek gerekirse, beraberlik bekliyordum. Bunu eleştiri anlamında değil, deplasmandan alınacak olan bir puanın altın değerinde olduğunu düşünerek...
Maça iyi başlayan, ilk kez forma giyen Alper'le 10. dakikada pozisyon bulan, Miya ile şut çeken ve göze hoş gelen bir oyunla tribünde ve ekran başında olan bizlere güzel vakit geçirmemize sebep olan yeşil beyazlılara teşekkür ediyorum.
İstatistiklere bakıldığında her iki takımında üstün olduğu taraflar vardı.
İlk 3 haftada en çok şu atan, en çok hava topu alan takımın Konyaspor olduğunu bilmelerine rağmen, Fatih Altaylı ve tayfasının Konyaspor'u izlemeyeceğim demeleri, kendi takımlarının puan kaybetmesi ve Aykut Kocaman kinleri..
"Vın gelir tırıs gider."
Varsın izlemesinler. Onların derdi, hayalleri Galatasarayla oynayan takım, açsın her yeri, onlar da 3-5 döşesin. Hatta, rakip takım sahaya bile çıkmasın, onların takımı hükmen 3-0 galip gelsin..
Yok öyle bir dünya..
Onlar isteseler de istemeseler de seve seve Konyaspor'u izlemeye mahkum olacaklar.
Çünkü, burada amaç galip gelmekse, puan almaksa ve para kazanmaksa kontrollü futbolu uygulamak zorundasın.
Yoksa onların takımı gibi onlarca yıldız futbolcu da alsan, hala eleştiri konusu olursun...
Neyse biz gelelim, kendi takımımıza...
Konyaspor, yavaş yavaş oturuyor. Ne kadar forvet sıkıntısı yaşasak da bir şekilde gol atma becerisi gösteriyoruz.
Denizlispor karşısında Bajic hariç, tüm oyuncular ellerinden geleni yaptı. Sol da Alper neredeyse tek başına ileri geri çalıştı. Sağda Skubiç ve Ömer Ali henüz istenilen form da değiller. Ömer Ali, sanki biraz kilolu gibi, Skubic de çok fazlaca topla ileri çık(a)madı. Miya çok hareketli. Sanki yıllardır Konyaspor'da oynuyor gibi. Beyni ile ayaklarını aynı anda buluşturabiliyor. Oldukça zor bir pozisyonda attığı gol bunu gösteriyor. Miloseviç sağda sol da ortada iyi işler yaptı. Bir iki pozisyonda da yavaş kaldı. Jettovic ve Jonsson da vasatın biraz üstünde kaldılar. Anacic ve Ali Turan iyi uyum sağladı. Ali Turan'a ayrı bir parantez açmak lazım. Oynadığı konum nedeniyle topla ve rakiple daha çok oynamak zorunda kalan bu futbolcu, hemen hemen her maçta büyük eleştirilerle karşı karşıya kalıyor. Denizlispor karşısında ise bana göre takımın en iyi oyuncusuydu. Yerinde hamleleri, mücadeleci ruhu takımın kazanmasında en önemli etkiydi. Maç boyunca da 22 kez rakiple karşı karşıya kaldı.
Bu karşılaşmada en büyük sıkıntı, rakibin orta sahayı çok çabuk geçmesiydi. Hızlı adamlarıyla orta sahayı çabuk geçen Denizlispor'un usta ayakları, Ali Turan ve Anicic duvarıyla karşılaştılar. Tabii Serkan'ı da yine unutmamak lazım. Hugo Rodalllega'nın kafa vuruşundaki refleksi de mükemmeldi.
Dedik ya; takım, sonradan oyuna girenlerle beraber genel anlamda iyi iş çıkardı. Sadece etkisiz olan Bajic takımı tökezletti. Daha önceki dönemde Konyaspor forması ile başarıları hafızalarımızdaki yerini koruyor. Bunu bildiğimiz için de Bajic'ten beklentimiz çok yüksek. Mutlaka ki o da bir şeyler yapmak istiyor ama bir türlü olmuyor. Şehri tanıyor, takımda bulunan futbolcular zaten çoğu eski takım arkadaşı. Yani bir uyumsuzluk yaşadığına inanmıyorum. Sadece güçsüz. Eğer ki; böyle devam ederse, Konyaspor adına sıkıntı yaşarız. Çünkü, şu anda takımın tek golcü oyuncusu o ve ondan da çok şey bekliyoruz.
Netice itibariyle, deplasmandan alınan 3 altın değerindeki puanla, bir anda üst sıralara çıktık. Bu hafta yine deplasmandayız. Göztepe karşısında da alınacak olan bir 3 puan sonrasında Konyaspor'u kimse tutamaz.
Varsın birileri Konyaspor'u izlemesin.
Çok da önemli değil...
YORUMLAR