Pazartesi’yi Salı’ya bağlayan geceydi…
Karışık rüyalar görmüştüm…
Rahmetli olmuş annem, babam, ağabeyim ve yakın bir akrabamız rüyama girmişti…
Sabah 9 gibi uyandığımda, rüyanın etkisinde kalmışım ki, “Allah hayırlara getirsin” dedim…
10 gibi kahvaltımı yaptım, televizyonun başına oturdum, haberleri izliyorum…
10.24 gibi TSYD Ankara Şube Başkanımız ve Demirören Haber Ajansı Ankara sorumlusu Ercan Ata aradı… “Abi Ahmet Çalık Gölbaşı civarında kaza yapmış, vefat ettiği haberleri dolaşıyor, hem jandarma’yı hem de Savcı beyi arayıp, olayı teyit etmeye çalışacağım, sen de sizinkilere bir ulaşırsan iyi olur abi” dedi ve telefonu kapattı…
Telefon elimde buz gibi oldum…
Sonra toparladım kendimi, Sportif Direktör Adnan Erkan’ı aradım, “Ankara’dan böyle bir haber geldi, bilginiz var mı?” diye sordum…
Adnan Erkan, “ Bana da geldi, araştırıyorum abi” dedi ve ben tekrar Ercan Ata’yı aradım, “nedir durum?” dedim, “maalesef doğru abi, başımız sağ olsun Ahmet Çalık’ı kaybettik” dedi…
O an bırakın topçuluğunu, düzgün bir insanı kaybetmenin en derin acısını yaşadım…
Hem de 27 yaşında… Hem de hayatının baharında… Hem de sıcak bir yuva kurmanın arifesinde… Elim bir trafik kazasında Ahmet Çalık aramızdan ayrıldı… Pamuk ipliğine bağlı yaşıyoruz hayatı… Ölüm hepimizin kapısında… Kimin kapısını çalacağını bilemiyoruz… Ama, gençlerin kapısını çaldığında acılarımız ikiye katlanıyor… Ahmet Çalık, gerçekten pırıl pırıl bir insandı… Gençlerbirliği’nde yıldızı parlamış, bu forma altında milli takıma yükselmiş, başarılı performansı kendisini Galatasaray’a taşımıştı… İnançlı bir futbolcuydu Ahmet Çalık… 2013 yılında Twitter hesabından yaptığı “Allah’tan geldik ve yine Allah’a döneceğiz” ifadelerinin yer aldığı paylaşımında, dini konularda da ne kadar hassasiyet sahibi olduğunu göstermiş…
Evet; Ahmet Çalık Allah’a döndü…
Genç futbolcunun bu ölümü bize gösteriyor ki ne zaman, nerede ve nasıl öleceğimiz belli değil… Dolayısıyla da her an ölecekmişiz gibi kendimizi hazırlamamız lazım…
Kovit illeti nedeniyle ne canları kaybettik…
Ölüm, ne hasta ne yasta, ne genç ne ihtiyar, ne şah ne padişah dinlemiyor, bir bir koparıyor hayattan… Ahmet Çalık’ı da böyle koparttı sevenlerinden…
Sözün özü şu; iyi insan, iyi futbolcu ve çevresinde sevilen bir kardeşimiz olan Ahmet Çalık, Allah’tan geldi, Allah’a döndü…
Çalık ailesi başta olmak üzere, Konyaspor ve Türk futbolunun başı sağolsun, Allah sabırlar versin… Allah’ın rahmeti üzerine olsun.
YORUMLAR