Sarı Mehmet!

Yazıya nasıl ve nereden başlayacağımı bilemedim, açıkçası…
Bugünün çocuklarının idolü nasıl ki,  Real Madridli Arda Güler ise benim çocukluğumun idolü de “Konyalıların Sarı Mehmet’i, Ankaragücülü ve Galatasaraylıların da Konyalı Mehmet’i” dersem hiçte abartmamış olurum…
Gururla söylerim, “Bana futbolu sevdiren adam” diye…
Daha önce de yazmıştım, “bana futbolu sevdiren adam Sarı Mehmet, boksu sevdiren adam da Hamdi Yiğit” diye…
Ve yıllar sonra Konya’nın iki efsanesini bir araya getirmiş, kendilerini ile röportaj yapmıştım…
Sanıyorum Yeni Meram Gazetesinde muhabirlik yaptığım dönemlerdi…
İkisiyle  seyrek de olsa, daha doğrusu tesadüfen karşılaştığımız zamanlar oluyor…
Mehmet Abiyle arada bir telefonlaşırız, ama Hamdi Abiyle denk gelirsek, yılda 1 ya da 2 kez görüşme şansı bulabiliyoruz.
xxx
Konumuz Mehmet Abi…
Sarı Mehmet…
Yani, Mehmet Aktan…
Yukarıda da ifade ettiğim gibi, çarşı-pazarda denk gelirsek, oturuyoruz bir esnaf çay ocağına, iki lafın belini kırıyor, eskilere gidiyoruz…
Milli takımdan ve Galatasaray’dan takım arkadaşları ile kendisinden söz ettiğimizi anlattığım zaman mutlu oluyor…
TSYD üyesi de olan rahmetli  Fenerbahçeli Ziya Şengül ve  Galatasaray’dan takım arkadaşı “Çilli Mehmet” lakaplı Mehmet Özgül ile TSYD Levent tesislerinde yaptığımız sohbetlerde kulağını çekiştirdiğimizi söylediğimde “güzel günlerdi” derken, derinlere dalar gider Mehmet Abi…
Rahmetli Ziya Şengül ile sohbet ederken, Mehmet Abiden övgüyle bahseder, “Onun gibi kuvvetli bir adam daha görmedim” derdi…
Gerçekten de öyle…
Mehmet Abinin insanüstü bir gücü-kuvveti vardı…
Futbolu hem tekniğiyle hem de kuvvetiyle oynayan, yıllarca da A Milli ve Ordu Milli takımlarının formasını giymiş olan Mehmet Aktan, geçirdiği önemli bir rahatsızlıktan sonra futboldan koptu, daha sonra Konya’ya gelerek, evine ekmek götürmek için bir nakliye şirketi ile bir futbol okulunda servis şoförlüğü yaptı…
Yaşı ilerleyince çalışamaz duruma gelen, özellikle de hanımını kaybedince, iki omuzu birden düşen Mehmet Abi, biraz da insanlara olan kırgınlığı ile iyice kabuğuna çekildi…
“Bu kadar üst düzey futbol oynamış, hiç mi birikim yapmamış” diye sorabilirsiniz…
Yapmış elbette…
Ama, bütün birikimi doktorlara, hastanelere gitmiş!
xxx
Uzun zamandır görmüyordum kendisini…
Geçtiğimiz hafta içerisinde Aziziye Camiinin civarındaki banklardan birisinde gördüm…
Kendisine seslenmeden, daha doğrusu selam vermeden, sanırım 10-15 dakika karşısındaki boş banklardan birisine oturdum, fotoğraflarını çektim…
Mahsun mahsun etrafındaki insanları seyrediyor, gelene geçene bakıyordu… 
Ankara’nın Kızılay Meydanı, Tunalı Hilmi ve Sakarya gibi en işlek caddelerinde gezmeye çıktığı zaman araçların durup, kendisine yol verdikleri Sarı Mehmet’i, yani Mehmet Aktan’ı böyle mahsun, böyle garip, böyle bir başına görünce, açık konuşmak gerekirse burnumun direği sızladı!
Daha fazla dayanamadım, yanına gittim…
Beni görünce, gözleri doldu, kucakladı, biraz da sitem etti…
Siteminde haklıydı!
Hastalanmış, kalça kemiği kırılmış, hayat şartları, ekonomik sıkıntılar dev gibi Sarı Mehmet’i bezdirmiş, sindirmiş!
Konya’nın yetiştirdiği efsane 2-3 futbolcudan birisi olarak, A Milli ve Ordu Milli takımında, Ankaragücü’nde yıllarca üst düzey futbol oynamış, dahası Fatih Terim’le birlikte Galatasaray’a imza atmış Sarı Mehmet’in daha iyi şartlarda yaşaması gerekmez miydi?  
Beraber top oynadığı Fatih Terimler, Erman Toroğlular, İsmail Dilberler, Ali Osman Renklibaylar nerede, Mehmet Aktan nerede?
Ne yaman çelişki!
Öyle değil mi?
Şu da var; Mehmet Abinin bu durumlara gelmesinde kendisinin de payı var…
Sütten çıkmış ak kaşık değil…
Biraz iyi niyet, biraz da kafasının hinliğe çalışmadığının ağır faturasını ödüyor Konyalıların Sarı Mehmet’i, Ankara ve İstanbulluların Konyalı Mehmet’i…
Zor günler geçiriyor!
Bir omuz veren çıkar mı?
Bilemiyorum…
Keşke birileri çıksa da, yüzünü güldürseler Mehmet Abinin…
Gözümün önünde film şeridi gibi geçiyor, onun peşinden koşturup, hayran hayran izlediğimiz Sarı Mehmet’i…
Hayat böyle bir şey işte…
Birileri hak etmediğinin ekmeğini tıka-basa yerken, birileri de hak ettiği ekmeğe uzanamamanın yürek yangınıyla ömür tüketiyor…
Aynen Sarı Mehmet gibi.