Bizim mahallenin “İhsan Abi”siydi…
Gazetecilik mesleğinin duayenlerindendi…
Bugün ortalarda dolanan çakmalardan değil, harbi duayendi…
“Ölümün erkeni geçi olmaz” deriz, ama bazı ölümler vardır kabullenemez insan…
Çok ölüm gördük, genç, yaşlı, hasta, yasta çok arkadaşımızı, dostumuzu, yakınlarımızı kaybettik…
Özellikle “Koronavirüs” belasıyla birlikte çok canımız yandı, burnumuzun direği sızladı…
Hangi birisine üzüleceğimize şaşırdık…
Telefonlarımıza gelen mesajlara bakamaz olduk…
Allah hepsine rahmet eylesin.
xx
İhsan abi gazeteciydi…
Gazeteci olanlardan değil, gazeteci doğanlardandı…
Ayakta kaldığı sürece işini heyecanla yaptı…
İşinde profesyoneldi, ancak amatör ruhla çalışırdı…
Haberin kendisine gelmesini bekleyenlerden değil, habere giden, haberi kovalayan bir abimizdi…
Bazı insanların ne kadar istisna ve ne kadar değerli olduklarını gittikten sonra anlıyoruz…
İhsan abi de o insanlardan birisi kuşkusuz…
Sadece bizim mahalle sakinleri değil, Konya da yaşayan, daha doğrusu kendisini tanıyan herkes İhsan abiyi anacak…
Çünkü, Konya’nın ve Konyalının dokusunu iyi bilen bir abimizdi…
İhsan abi sosyal bir insan olduğu kadar, sporcu kimliği ile de öne çıkan ender gazetecilerden birisiydi…
Hem spor yapan hem de spor yazan renkli ve centilmen bir adamdı…
Yemek yemeyi severdi…
Etliekmeği onun ağzından dinlemek başlı başına bir ziyafetti…
İhsan abiyle ilgili çok şey yazılabilir…
Çünkü, çok şeyler yazılabilecek bir hayat yaşadı…
Son 1-2 yılı hariç…
Sıkıntılı ve rahatsızdı…
Acım çok büyük…
Bizim mahallenin başı sağolsun…
Tabi ki ailesinin de…
Hayat böyle, bir varsın bir yoksun…
Huzur içinde yat İhsan abi, seni hep iyi hatırlayacağım…
Bana göre Konya’da, daha doğrusu basın camiasında büyük bir boşluk bıraktı…
Ne diyebilirim ki, “Allah rahmet etsin” demekten başka.
YORUMLAR