Bir bardak çay!

Ben kendimi bildim bileli bu “enflasyon” denilen canavardan bihaberim…
Son zamanlarda öğrenmeye başladım…
Ama geç oldu biraz…
İş işten geçtikten sonra…
Fiyatlarla alakalı bir naneymiş meğerse…
“Enflasyon” kelimesi, biraz Fransız, biraz İngilizce bir kelime…
İngiliz kaşığıyla, Fransız b.ku yeme hikayesi gibi…
Keşke Türkçe bir isimle söylenmiş olsaydı da, Konyalı Paşa Dayı ile Erzurumlu Hakko Dayı da bundan nasiplenselerdi…
Onlar da benim gibi, “Enflasyon” mağduru olmasalardı…
Bizim Hakko Dayı bir ara bana sormuştu, “Ula Oğul, bu enfilasyon necidir ki, ha düştü düşecek, ha kalktı ha kalkacak, sen ne diyirsin?” dedi…
Hakko Dayı rahatlasın diye, “Dayı, bu ülkede Cemre düşer, sen düşersin, hatta Fenerbahçe düşer, bu enflasyon düşmez” demiştim…
Hakko Dayı anlamamış olacak ki, “git ula işine” deyip inceden de bir küfür savurmuş ve sırtını dönüp gitmişti…
Şaka bir tarafa, enflasyonu biraz da bizler, yani satıcılar el üstünde tutuyoruz!
Bu da bir gerçek.
***  
Yukarıda da ifade ettiğim gibi, enflasyon ekmeğin, yumurtanın, gazın, tuzun sürekli zamlanması demekmiş…
Nerden biliyim içtiğimiz bir bardak çayın, sürekli yükselmesinin sebebinin enflasyon olduğunu?
“Çay” deyince, ister istemez aklıma çarşı-pazar geldi…
Haftanın 2-3 günü Mevlana, Türbeönü, Aziziye Cami, Kadınlar Pazarı dolaşırım, 2 ya da 3 ayda da bir Kayalıpark tarafından ileriye atlarım…
O da mecburiyetten…
Keyfi olarak gitmem Zafer taraflarına…
Çünkü, kimyam bozuluyor!
Bir kamyon dolusu ahlak yoksunu, 16-17 yaşlarında ne idüğü belirsiz tipler istila etmişler güzelim Zafer Alanı ve civarını!
***
Beni tanıyanlar bilirler, çay müptelası olduğumu…
Çaydan anlarım…
Taze mi, bayat mı, karbonatlı ya da şekerli mi, çakarım köfteyi…
Çay meselisine taktım bu aralar…
2 ya da 3 ay önce bir AVM’de iki bardak çaya 150 TL vermiştim de, içime evlat acısı gibi çökmüştü…
Haftanın 2 veya 3 günü çıkarım dışarıya…
Genellikle de eskilerin, yani gelenekçi arkadaşların toplandığı çay ocaklarına gider, hem sohbetin, hem de 2-3 ince belli bardakta çayın dibine vururum…
İsimlerini vermem, adresi de tam olarak söylemem, ama bu çay ocaklarının fiyatları nedense bir birini tutmaz!
Niye tutmaz onu da bilmem…
Şimdi bir bardak çayı 15-20 TL’ye satan da kazanıyor, 7,5 TL’ye satan da…
Ki, 7,5 TL’lik çayın kalitesi, içimi diğerlerinden fersah fersah önde olması, artı, mekan sahibinin müşteriye güler yüzle hizmeti, müşteriye iyi davranma gibi, iyi esnaf olması da  cabası…
Konuyu yine enflasyona getireceğim…
Ben şunu anlatmaya çalışıyorum; yukarıda da belirttiğim gibi,  fiyatları bizler ayarlıyoruz, enflasyonun burada bir suçu yok…
Toplumun ahlaksızlaşması veya ahlaksızlığın meşrulaşması da denilebilir buna…
Ben öyle diyorum…
Kör tuttuğunu hesabı!
Bir bardak çayın, üç ayrı mekanda, üç ayrı fiyattan satılmasının ne enflasyonla, ne de yönetenlerin duyarsızlığıyla uzaktan yakından alakası yok…
İnsanımızın ahlaklı ve merhametli olmamasından kaynaklı!
Allah, bu ülkeyi, bu şehri yönetenlerin değil, satıcıların merhametlerini ve helal lokmalarını ellerinden almasın…
Siz anladınız ne demek istediğimi!
Misal veriyorum; topu tamamen yönetenlere atmak ne kadar vicdani?
Yönetilenler, yani çarşı-pazarda temel gıda maddelerini satanlar Arap sabunu ile yıkanmış, tertemizler mi?
Kahveciler Odası bu konuda ne düşünür bilemiyorum…
Şunu söyleyebilirler mi?
“Serbest ekonominin gereği” diyebilirler mi?
“Girdi maliyetleri, kiralar, eleman ücretleri” gibi bir savunma yapabilirler…
Eyvallah…
İyi de, 7.5 TL’ye çay satan esnafın tuzu mu kuru?
Neyse…
Diyecek çok şey var da, dam alçak, değnek kalkmaz…
Bir bardak çay bizi nerelere getirdi!
Kusura bakmayalım, ama kimse masum değil…
Yönetenler de, yönetilenler de, satanlar da, alanlar da dahil, kimse çıkıp “bizim alnımız ak, vicdanımız pak” demesin…
Cümle-alem defoluyuz!