‘Dört yanım puşt zulası’
Şairin dediği, bu günler olsa gerek!
….
Hep gazetecilik yaptık.
Pastacılık yapmadık, derdimiz kremanın içindeki ‘kıl’ olmadı.
Ev kaçkını değildik.
Yuvamız oldu hep, çoluğumuz çocuğumuz.
İşimiz bitti mi bacası tüten evlerimize koştuk.
Bilgisayardan muhabbet tellallığı yapıp ‘mesai’ yazmadık…
Masamızı ekmek teknesi, kutsal bildik…
Oynaşmadık üzerinde, edepsizlik etmedik…
Hep gazetecilik yaptık.
Haberciydik, yazardık, çizerdik.
İhtilal yıllarında doğduk, kavga yıllarında büyüdük, darbelerde demlendik.
Taraf olduk, saf tuttuk.
Boya olduk, yazı, afiş olduk.
Yazılarıyla , fotoğraflarıyla, türküleriyle büyüdüğümüz ‘adam’ larla abi kardeş olduk.
Biz hep gazetecilik yaptık.
Cemaatlere, kara seslere, rejim düşmanlarına , mollalara karşı durduk.
Atatürkçü,Cumhuriyetçi, demokrat, laik ve de
Devrimci olduk…
…..
Biz hep gazeteci olduk.
Bombalandık, kurşunlandık, tarandık ama;
Hep dik durduk….
….
Biz hep gazeteci olduk,
Biad etmedik, el etek öpmedik, okyanusun rüzgarından medet ummadık.
Çeteye de karşı durduk,
Bölücü terör örgütüne de,
Faşizme de karşı durduk, emperyalizme de.
Eğri olmadık,
Paralel olmadık.
Ya yanında olduk ya karşısında…
Belki zaman geldi kötü olduk, yanlış olduk, hata, olduk.
Evin yaramazı, haşarı çocuğu olduk.
Ama hiç bir zaman ‘puşt’ olmadık…!
Ama onlar yanımızda yanı başımızda hep varlardı.
Hep oldular, hep olacaklar….!