Bir kentin kırılma zamanları vardır.
O gün bir şehrin makus talihi yenilir. Her şey değişir!...
İşte bu fırsatları iyi değerlendirmemiz gerekir.
Mesela Expo 2016.
Sessiz sedasız Antalya’nın hayatına giren bir organizasyon.
Ben bu dev organizasyon sonrasında Antalya’ya kalacaklara daha çok takıntılıyım.
Turistler gelir geçer.
Expo alanında dev bir botanik bahçesi yıllarca çiçekler açar.
Ancak bu süreçte Antalya’nın Doğusundan batısından, kuzeyinden. Hatta denizinden giriş kapıları öyle bir kente açılmalıdır ki, belki de Expo’nun bu kente en büyük katkısı bu olur.
Bakın hava’dan demiyorum. Çünkü yatırımcılar bize hava’dan gelenler için yapılabilecek en güzel işleri yapıyorlar.
Dünya sıralamasında başa oynayan bir havalimanımız var.
Peki Doğu kapımız için aynı şeyleri söyleyebilirmiyiz?
Ya kuzey?
Organize sanayinden sonra, kent ormanı altındaki seyir teresına kadar böylesine bir rezalet varmıdır?
Bu kente atılan en büyük kazık, Kepez varyantının üzerine yapılan açık hava kebapçı dükkanıdır.
Duacı ormanlarının başlangıç noktasında bırakın ateşle oynama cesaretini, kendin pişin kendin ye mangalları ile akşam saatlerinde duman altından inerseniz Antalya’ya yada Antalya’dan çıkarsınız.
Arabanızın penceresinden mis gibi ormanın kokusu yerine pişmiş etlerin kokusu dolar ciğerlerinize.
Zaten bir benzinci pompalarım gözüksün diye onlarca fıstık çamını yerle bir ederken Ormancılar eşlik etti.
Şimdi de yeni ortaklık mangalcıyla…!
Biz bu şehri 2016’nın Expo’suna hazırlıyoruz beyler.
İsterseniz bir kere daha inceleyin bu organizasyonu. Teması mangal mı çiçek mi?..
…..
Gelelim kuzey girişinin orta refüjüne!..
Yıllardır bitmeyen bir peyzajı var.
Şirketin biri ayda yılda bir çıkartıyor iş makinasını toprağı harmanlıyor.
Ne zaman dikecek ağaçlarını bilemedik.
Bugün dikse on yıl sonra ilk yaprağını verir, Yarın dikse kendisi bile görmez büyüdüğünü.
Bir kente gelenleri en çok etkileyen o şehrin giriş kapılarıdır.
…
Hadi bakalım hırdavatçıdan kebapçıyla nereye kadar götürürseniz bu kentin vizyonunu…